- Dna moczanowa - Zachorowanie na dnę jest ściśle związane z otyłością, cukrzycą i innymi chorobami cywilizacyjnymi. Aż 50% chorych na dnę cierpi jednocześnie na zespół metaboliczny, tj. współistnienie otyłości, nadciśnienia i podwyższonego poziomu glukozy we krwi.
- Hiperurykemia a inne schorzenia - U pacjentów z hiperurykemią występuje zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Okazuje się również, że stężenie kwasu moczowego w surowicy może wzrastać w przypadku upośledzonej tolerancji glukozy jeszcze długo przed wystąpieniem objawów cukrzycy.
Profilaktyka hipoglikemii
Chorzy na cukrzycę zwykle wiedzą, jakie są przyczyny hipoglikemii i muszą nauczyć się, jak ich unikać. Hipoglikemia może pojawiać się w różnych okolicznościach. Chory powinien być niezwykle czujny w czasie największego prawdopodobieństwa wystąpienia niedocukrzenia. Dlatego glikemię obowiązkowo monitoruje się zawsze przed snem i wysiłkiem fizycznym, przed rozpoczęciem jazdy samochodem oraz w przypadku odstępstw od codziennej diety i aktywności fizycznej. Silnym bodźcem wywołującym hipoglikemię jest intensywny wysiłek fizyczny, np. pływanie. Przed nim zaleca się przyjęcie dodatkowej porcji 40-50 g węglowodanów.
Pomiar glikemii wykonuje się przed oraz po każdym większym wysiłku fizycznym. Jeśli trening miał miejsce po godzinie 16-stej pomiar glikemii powinno się przeprowadzić także ok. 3-ciej w nocy. Po intensywnych ćwiczeniach popołudniowych można rozważyć zmniejszenie wieczornej dawki insuliny, aby zmniejszyć ryzyko nocnej hipoglikemii.
Hipoglikemia często występuje u pacjentów ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą, którzy właśnie rozpoczęli leczenie insuliną. Zaraz po ustabilizowaniu glikemii dochodzi do zmniejszania zapotrzebowania na insulinę. Chorzy, którzy opuszczają szpital powinni pod nadzorem lekarza zredukować jej dawkę.
Obecnie chorym proponuje się nowoczesne systemy ułatwiające walkę z chorobą. Przykładem jest system CGMS (ciągłego monitorowania glikemii) sprzężony z pompą insulinową. CGMS wykonuje pomiary glikemii średnio co 5 minut i daje pełny obraz wahań stężenia glukozy w ciągu dnia oraz w nocy. Uważa się, że 60% zbyt niskich wartości stężenia glukozy może być niezauważonych, jeśli wykonuje się jedynie pomiary glukometrem. Oferowane na rynku systemy wyposażone są w kilka rodzajów alarmów. Alarm predykcyjny jest alarmem wczesnego ostrzegania przed osiągnięciem granicznej wartości stężenia glukozy. Alarm tempa zmian glukozy informuje, gdy wartości glikemii szybko się zmieniają. Alarm hipo- i hiperglikemii informuje o przekroczeniu zaprogramowanych wartości granicznych. Ciągłe monitorowanie glikemii wykrywa cztery razy więcej niebezpiecznych hiper- oraz hipoglikemii w porównaniu z pomiarami wykonywanymi za pomocą glukometru. System ciągłego monitorowania jest bezprzewodowo połączony z pompą insulinową, która podaje insulinę w zależności od poziomu glikemii. Chociaż cały system jest dla pacjenta wygodny i bezpieczny, nadal jednak podczas korzystania z tego zestawu wymagane jest wykonywanie pomiarów glikemii za pomocą glukometru. Doświadczenie lekarzy i personelu medycznego z systemem ciągłego monitorowania nie jest wystarczająco duże, aby można było bazować jedynie na odczytach z CGMS. Pomiary glukometrem są konieczne do kalibracji systemu CGMS, przed wprowadzaniem zmian w leczeniu oraz do weryfikacji otrzymanych wyników. Zaletą systemu jest również wskazanie najlepszego momentu na wykonanie pomiaru glukometrem.