Hipoglikemia.org.pl  Baza wiedzy
Informacje dla chorych oraz ich bliskich...

Cukrzyca

  • Dna moczanowa - Zachorowanie na dnę jest ściśle związane z otyłością, cukrzycą i innymi chorobami cywilizacyjnymi. Aż 50% chorych na dnę cierpi jednocześnie na zespół metaboliczny, tj. współistnienie otyłości, nadciśnienia i podwyższonego poziomu glukozy we krwi.
  • Hiperurykemia a inne schorzenia - U pacjentów z hiperurykemią występuje zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Okazuje się również, że stężenie kwasu moczowego w surowicy może wzrastać w przypadku upośledzonej tolerancji glukozy jeszcze długo przed wystąpieniem objawów cukrzycy.

Mechanizm powstawania hipoglikemii

U osób zdrowych po każdym posiłku, kiedy poziom glukozy w surowicy wzrasta, trzustka wydziela insulinę. Hormon ten transportuje glukozę do tkanek i ułatwia jej magazynowanie w organizmie. Organizm osób chorych na cukrzycę nie produkuje insuliny. Defekt produkcji insuliny występuje już na początku choroby w cukrzycy typu 1. U chorych na cukrzycę typu 2 postęp choroby może również doprowadzić do upośledzenia produkcji tego hormonu. A więc trzeba go dostarczać w postaci wstrzyknięć. Leczenie insuliną ratuje życie, ale nie jest wolne od wad. Jedną z nich jest hipoglikemia.

W normalnych warunkach spadek glukozy we krwi jest sygnałem do produkcji hormonów zwiększających jej stężenie. Stężenie glukozy poniżej 80 mg/dl hamuje wydzielanie insuliny, poniżej 70 mg/dl jest sygnałem do wydzielania glukagonu i adrenaliny, poniżej 60 mg/dl wywołuje wyrzut kortyzolu i hormonu wzrostu. Hormony te odpowiadają również za pojawianie się symptomów niedocukrzenia. Poniżej 55 mg/dl mózg otrzymuje zbyt mało glukozy, aby mógł normalnie funkcjonować. Występują zaburzenia funkcji poznawczych, obniżenie refleksu, utrata możliwości porozumiewania się i kontaktu z otoczeniem. Stan ten nazywany jest neuroglikopenią.

U pacjentów z cukrzycą typu 1 dodatkowe hormony alarmujące mogą nie zostać uwolnione i dlatego pacjent nie odczuwa ostrzegawczych objawów niedocukrzenia. U pacjentów długotrwale chorujących na cukrzycę postępujące zmiany w trzustce prowadzą do upośledzenia wydzielania glukagonu. Co prawda nadal zachowana zostaje zdolność wydzielania kortyzolu i adrenaliny, ale może ich być zbyt mało, a działanie zbyt słabe, aby skutecznie ostrzegać organizm. Pacjenci z zaburzonym wydzielaniem glukagonu mają o 25% zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiej hipoglikemii. Tracą oni zdolność rozpoznawania kolejnych objawów hipoglikemii.

U diabetyków hiperglikemia prowadzi do neuropatii, co zaburza przewodzenie różnych bodźców nerwowych. Pierwsze objawy niedocukrzenia pochodzą z autonomicznego układu nerwowego. W przypadku uszkodzenia tych nerwów objawy nie są odczuwane. Ponadto w czasie trwania choroby wykształca się tolerancja organizmu na niskie stężenie glukozy. Pacjenci ze stężeniem glukozy 40 mg/dl odczuwają nieadekwatne objawy w stosunku do swojego stanu, tzn. ciężkie niedocukrzenie daje objawy łagodnej lub umiarkowanej hipoglikemii. Jest to myląca i niebezpieczna sytuacja dla pacjenta. Diabetyk nie ma świadomości, że dzieli go tylko jeden krok od śpiączki.