- Dna moczanowa - Zachorowanie na dnę jest ściśle związane z otyłością, cukrzycą i innymi chorobami cywilizacyjnymi. Aż 50% chorych na dnę cierpi jednocześnie na zespół metaboliczny, tj. współistnienie otyłości, nadciśnienia i podwyższonego poziomu glukozy we krwi.
- Hiperurykemia a inne schorzenia - U pacjentów z hiperurykemią występuje zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Okazuje się również, że stężenie kwasu moczowego w surowicy może wzrastać w przypadku upośledzonej tolerancji glukozy jeszcze długo przed wystąpieniem objawów cukrzycy.
Pomoc w niedocukrzeniu
Ciężka hipoglikemia jest zagrożeniem nie tylko dla pacjenta, ale również dla jego otoczenia. W przypadku braku pomocy może zakończyć się śmiercią chorego. Kierowca z hipoglikemią traci orientację, zbyt wolno reaguje na zmieniającą się sytuację na drodze lub może stracić przytomność, co stanowi bardzo duże ryzyko wypadku. Dlatego osoby chore na cukrzycę nie mogą wykonywać zawodu kierowcy.
Wielu pacjentów chorych na cukrzycę nosi specjalne bransoletki mające zwrócić uwagę przechodniów na ich chorobę i przyśpieszyć pomoc w ataku hipoglikemii. Symbolem cukrzycy jest niebieski pierścień i dlatego diabetycy noszą silikonowe bransoletki w tym kolorze z napisem „Mam cukrzycę. Jeśli zemdlałem wezwij lekarza”. Każdy cukrzyk posiada przy sobie coś słodkiego (słodycze, tabletki z glukozy, itp.), a niektórzy nawet jednorazowy zastrzyk glukagonu. Podobne zapasy powinny znajdować się w samochodach chorych osób.
Hipoglikemia wywołana niedostosowaniem dawki insuliny ma tendencję do samoograniczania. Objawy ustępują wraz z zakończeniem działania tego hormonu. Trudniejsza sytuacja dotyczy insulin długodziałających oraz leków przeciwcukrzycowych (pochodnych sulfonylomocznika). Leczenie szpitalne powinno być kontynuowane odpowiednio długo, czyli do czasu całkowitego wydalenia leku z organizmu.
Diabetycy najczęściej prawidłowo rozpoznają objawy niedocukrzenia. Jeśli pojawią się pierwsze objawy ostrzegawcze należy spożyć równowartość 10-20 g węglowodanów. Jeśli objawy nie ustępują, ilość węglowodanów należy zwiększyć. Należy pamiętać, że splątanie i dezorientacja chorych mogą być tak duże, że osoby z hipoglikemią mogą mieć kłopot z samodzielnym odkręceniem butelki ze słodkim napojem. W przypadku splątania konieczna jest pomoc osób z otoczenia. Niemniej jednak łagodna hipoglikemia praktycznie zawsze jest do opanowania poprzez podanie szybko wchłaniających się węglowodanów.
W przypadku utraty przytomności należy wezwać pomoc medyczną. Jeśli chory dysponuje słodkim żelem, można go rozprowadzić na dziąsłach nieprzytomnego pacjenta. Istotne jest bezpieczne ułożenie pacjenta oraz zadbanie, aby nie zmarzł. Personel medyczny podaje glukozę dożylnie lub wykonuje zastrzyki z glukagonu. Jeśli nie ma poprawy w czasie leczenia hipoglikemicznego, dodatkowo włącza się leczenie, które zapobiega obrzękowi mózgu. Po ataku hipoglikemii chorzy z reguły powracają do zdrowia.