Hipoglikemia.org.pl  Baza wiedzy
Informacje dla chorych oraz ich bliskich...

Cukrzyca

  • Dna moczanowa - Zachorowanie na dnę jest ściśle związane z otyłością, cukrzycą i innymi chorobami cywilizacyjnymi. Aż 50% chorych na dnę cierpi jednocześnie na zespół metaboliczny, tj. współistnienie otyłości, nadciśnienia i podwyższonego poziomu glukozy we krwi.
  • Hiperurykemia a inne schorzenia - U pacjentów z hiperurykemią występuje zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Okazuje się również, że stężenie kwasu moczowego w surowicy może wzrastać w przypadku upośledzonej tolerancji glukozy jeszcze długo przed wystąpieniem objawów cukrzycy.

Hipoglikemia

Hipoglikemia jest częstym powikłaniem leczenia insuliną. Rzadziej występuje przy stosowaniu przeciwcukrzycowych leków doustnych. Charakteryzuje się niebezpiecznym spadkiem stężenia glukozy we krwi. Wielu diabetyków obawia się niedocukrzenia, gdyż hipoglikemia może stanowić bezpośrednie zagrożenie dla ich życia.

Objawy hipoglikemii

Chorzy na cukrzycę najczęściej poprawnie rozpoznają obniżenie stężenia glukozy w organizmie. Dużym problemem są jednak kontrola glikemii u niemowląt i u małych dzieci, cukrzyca o chwiejnym przebiegu, spadki stężenia glukozy podczas snu oraz hipoglikemia u pacjentów z cukrzycą o wieloletnim przebiegu. Niekiedy problemy z rozpoznawaniem hipoglikemii mogą występować w trakcie chorób towarzyszących, np. przebiegających z gorączką.

Hipoglikemia charakteryzuje się różnym nasileniem. Łagodna wywołuje uczucie głodu, osłabienie, przyspieszenie akcji serca, nadmierną potliwość, dreszcze, pieczenie i mrowienie skóry. Wahaniom stężenia glukozy towarzyszą zmiany nastroju i skłonność do wszczynania sprzeczek, ale chory zachowuje pełną świadomość, czujność i prawidłowo ocenia stan swojego organizmu. W hipoglikemii umiarkowanej dają o sobie znać objawy związane z niedoborem glukozy w ośrodkowym układzie nerwowym, co wywołuje stopniową utratę zdolności do samodzielnego działania i orientacji. Zdarza się, że chorzy podróżujący samochodem przemierzają wiele kilometrów i odnajdują się w miejscu odległym od zaplanowanego celu podróży. Zdarzają się przypadki długiego jeżdżenia pociągiem lub tramwajem. Chory przestaje racjonalnie myśleć, traci orientację i może się zgubić nawet, jeśli dobrze zna okolicę. Utrata orientacji jest bardzo groźna, gdyż chory traci szansę uzyskania pomocy. Do objawów dołączają się podwójne widzenie, zaburzenia mowy, zmęczenie. Hipoglikemia ciężka wywołuje drgawki, zaburzenia koordynacji ruchowej (ruchy mimowolne), zaburzenia widzenia, oddechu i rytmu serca. Występuje też silny niepokój, który może chorego obudzić ze snu. Chory w ciężkiej hipoglikemii może już nie być w stanie sam sobie pomóc. W końcowej fazie występuje utrata świadomości i śpiączka. Brak pomocy prowadzi do śmierci.

Hipoglikemia ma tendencję do samoograniczania z powodu stopniowego zaprzestania działania insuliny. Często po epizodzie hipoglikemii następuje hiperglikemia z odbicia jako reakcja organizmu na niedocukrzenie. W sprawiającej problemy lecznicze cukrzycy chwiejnej często występuje zjawisko brzasku, czyli niedobór insuliny w godzinach porannych skutkujący hiperglikemią. Fenomenowi temu może sprzyjać nocna hipoglikemia.

U chorych na cukrzycę i ich rodzin występuje duże nasilenie lęku przed wystąpieniem niedocukrzenia. Niezależnie od odległych następstw hipoglikemii wykazano, że lęk przed hipoglikemią jest przyczyną świadomego zmniejszania dawek insuliny, co powoduje zwiększenie stężenia glukozy oraz hemoglobiny glikowanej.

U młodych chorych na cukrzycę typu 1 bez dodatkowych schorzeń zaobserwowano tzw. syndrom śmierci podczas snu. Przyczyna zgonów pozostaje nieznana, choć może być wywołana bezpośrednio hipoglikemią lub pośrednio poprzez objawy, które ona wywołuje. Statystyki europejskie wskazują ten syndrom jako przyczynę zgonu ok. 6% pacjentów przed ukończeniem 40 rż.


Insulina to hormon o bardzo silnym działaniu. Poznanie własnej choroby i umiejętne dawkowanie leków znacznie zmniejsza ryzyko stanów nagłych i odległych powikłań cukrzycy. Minimum edukacyjne dla każdego diabetyka to wyrobienie sobie nawyku kontroli glikemii w czasie, kiedy zachodzi największe ryzyko hipoglikemii.

Reklama: Co robić przy hipoglikemii reaktywnej?